Laatst was ik in museum de Fundatie en daar viel mijn oog op de poppen van Pim Tooster. Aan het begin van de tentoonstelling wandelden we langs allemaal schilderijen. Mooi en inspirerend, maar het bracht geen speciaal gevoel naar boven. Het gevoel wat ik kan hebben bij kunst, dat je blij, geïnspireerd wordt en gaat stuiteren. Dat effect kan kunst op mij hebben, het is als magie voor de ziel.

Duiken in het diepe dat is eng, op alle vlakken. Figuurlijk gesproken gaat het over je diepere lagen, maar realistisch gezien gaat het over water. En laat dat nou net een van mijn grootste angsten zijn. Ik kan me nog goed herinneren dat ik een jaar of vijf was en dat ik op zwemles moest. Twee dingen waar ik niet goed in ben zijn zwemmen en vroeg opstaan. Je raad

Mijn bootje is gekapseisd, ik spoel aan op een eiland. Na een heftige storm onderweg is nu alles stil om mij heen. Ik lig op een strand en word langzaam wakker. Het water kabbelt over mijn voeten en alles zit onder het zand. Ik hap zand en spuug het gelijk weer uit. De zon schijnt en ik sta op om te kijken waar ik terecht ben gekomen. Ik kijk om

Was ik maar een aap. Gisteren zag ik op tv een aflevering over een dierentuin. Alle beesten kwamen voorbij. Sommige waren mooi van lelijkheid, andere uitermate intrigerend, maar het meest onder de indruk was ik van de apen. Niet van de bavianen, want die zijn eng. Ik was eens op vakantie in Afrika waar overal van die nare beesten rondliepen. Overal waar je was of keek liepen bavianen. We waren