Als klein meisje was ik altijd al creatief bezig. Mijn verbeeldingskracht kende geen grenzen en vakken als handenarbeid en tekenen waren mijn favorieten. Inmiddels weet ik dat mijn brein anders werkt dan dat van de gemiddelde mens, een zegen en een vloek.

Mijn chaotische aard en neiging tot dagdromen zorgden voor uitdagingen op school, maar thuis creëerde ik mijn eigen fantasiewerelden. Mijn speelgoed werd tot leven gebracht, tot grote frustratie van mijn moeder, die tevergeefs hoopte dat ik mijn kamer zou opruimen. Nu kan het verklaart worden door mijn ADD.

Op school ging het minder goed, en na de mavo en MMO (Middelbaar Middenstands Onderwijs) belandde ik op kantoor. Maar mijn lichaam protesteerde, wat leidde tot een psychologische zoektocht naar mezelf. Ik besloot mijn baan op te zeggen en werkte in een interieurzaak terwijl ik naar de kunstacademie ging, geïnspireerd door mijn vader, een interieurarchitect.

De academie was de mooiste tijd van mijn leven. Overdag werkte ik, ’s avonds studeerde ik, en ik ontwikkelde mezelf in diverse creatieve vakken. Het was een reis van vallen en opstaan, maar ik slaagde en was trots op mijn diploma in creativiteit. Ik ging bij mijn vader werken en ontwierp prachtige keukens, maar mijn gezondheid ging achteruit.

Een spirituele zoektocht hielp niet echt, maar droeg wel bij aan mijn persoonlijke ontwikkeling. Uiteindelijk bleek ik accromegalie te hebben, een zeldzame ziekte veroorzaakt door een goedaardige tumor op mijn hypofyse. Na een succesvolle operatie besloot ik mijn kunst weer op te pakken. Schilderen met wol was mijn eerste stap, en al snel werden mijn werken tentoongesteld in kunstroutes, galeries en zelfs musea.

Het maken van kunst heeft me heel veel gebracht. Er brak een mooie nieuwe tijd in mijn leven aan. Ik heb mezelf opnieuw uitgevonden door de werken die ik gemaakt heb. Ik heb veel gevoelens over het proces van ziek zijn en weer beter worden in mijn kunst verwerkt. Ziek zijn was voor mij echt een traumatische ervaring. Je wordt geconfronteerd met het sterfelijk zijn en dat heeft een enorme impact op je leven. Ook het proces van de verkeerde diagnoses heeft wat met me gedaan. Wat eerst allemaal aan jezelf leek te liggen bleek een medische oorzaak te hebben en ja dan moet je even schakelen. Uiteindelijk ben ik erg dankbaar voor het proces dat ik doorgemaakt heb door mijn ziekte. Ik heb meer diepgang gekregen in mijn leven.

Helaas stopte het daar niet. Ik zat in een flow, tot ik last kreeg van auditieve hallucinaties. Aanvankelijk kon ik het negeren, maar ze werden steeds negatiever en uiteindelijk raakte ik het spoor bijster. Een zware depressie volgde, en ik verloor de liefde van mijn leven. Kunst maken lukte niet meer, maar schrijven over mijn levensverhaal bleek helend.

Na een moeilijke periode vond ik een fijn huis en een baan, hoewel het werk niet de diepgang had die ik verlangde. Een tip leidde tot een sollicitatie als ervaringsdeskundige bij Enik Recovery College. Nu geef ik trainingen en cursussen in zelfontwikkeling, groei en herstel, en ben ik de stemmen al drie jaar kwijt door er niet meer naar te luisteren. Het mooie is dat ik door mijn ervaringen nu mensen kan helpen. 

Ik ben weer actief in de kunst en kan mijn gevoelens daarin kwijt. Bij Enik geef ik nu cursussen in kunst en herstel, intuïtief schilderen en workshops als “Los met Verf”. Deze cursussen weerspiegelen mijn visie dat kunst je dichter bij jezelf kan brengen en kan helpen helen. Ik ga nu een onderzoek doen of het mogelijk is een atlier voor kunst en herstel bij Enik op te zetten. Kunst is de rode draad in mijn leven gebleven, een constante bron van expressie en zelfontdekking. Elk werk is een deel van mijzelf, vol verborgen diepten en verhalen.

Er zijn veel voorbeelden te noemen van kunstenaars die psychische of fysieke problemen hebben net als ik, maar die zich staande wisten te houden dankzij de kunst. Yajoi Kusama bijvoorbeeld. Zij heeft zichzelf laten opnemen in een psychiatrisch ziekenhuis na haar zelfmoordpoging. Ze werkt nog steeds aan haar kunst en is inmiddels wereld beroemd. Door te zoeken ben ik erachter gekomen dat er talloze kunstenaars zijn een beperking hadden, de lijst is eindeloos, Michelangelo, Paul Klee, Francisco Goya en natuurlijk Vincent van Gogh.

Nu houdt niks me meer tegen mijn hart te volgen! Je kunt mij volgen op de social media, op deze website en via mijn blog www.vliegenzondervleugels.blog.